«Πολιτική διαπραγμάτευση ζητήσαμε, και την πήραμε». Με τη φράση αυτή στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού εκφράζει την κατ’ αρχήν αισιοδοξία της κυβέρνησης, αφού επιτεύχθηκε ο στόχος να μετατεθεί η συζήτηση του ελληνικού ζητήματος από τα τεχνικά κλιμάκια στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο.
Βέβαια αυτή καθ’ αυτή η σύνοδος δεν είναι εύκολο να αποκωδικοποιηθεί αφού όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Σύμφωνα με μια «πρώτη ανάγνωση» αποτελεί μια νίκη της ελληνικής πλευράς αφού υπερκερνά τους τεχνοκράτες των κλιμακίων και επί της ουσίας επιτυγχάνει να αναγνωρισθεί η πολιτική πλευρά του θέματος.
Δεύτερο στοιχείο που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως αισιόδοξο είναι ότι όπως εκτιμά το Μέγαρο Μαξίμου «θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για την ευρωπαϊκή ηγεσία να παρακάμψει τις ελληνικές θέσεις και να επιμείνει στο πλαίσιο των τεχνοκρατών αγνοώντας τη νέα πολιτική κατάσταση στη χώρα». Και βέβαια ουδείς παραβλέπει ότι οι όποιες συζητήσεις θα γίνουν επί της ελληνικής πρότασης και όχι επί των «όποιων διορθώσεων... προσφέρουν οι τεχνοκράτες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».
Από την άλλη πλευρά κύκλοι της κυβέρνησης εκφράζουν σκεπτικισμό όσο αφορά την έκβαση της συνόδου, αφού ακόμα και αν το κλίμα φαίνεται να ευνοεί την Αθήνα εν τούτοις ουδείς μπορεί να βέβαιος για το αποτέλεσμα των συνομιλιών. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος «αν παίζαμε ΠΡΟ-ΠΟ θα βάζαμε και τα τρία σημεία, με πρώτη τύχη εκείνο που εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ελληνικού προγράμματος».
Με άλλα λόγια η Αθήνα επιθυμεί και επιδιώκει να βρεθεί η λύση στο μέσο του δρόμου, χωρίς η ελληνική κυβέρνηση να «φορτωθεί πολιτικές λιτότητας». Δεν είναι τυχαίο ότι έχει βρει συμμάχους τις τελευταίες ημέρες, και κυρίως έχει καταφέρει να αναδείξει την τριχοτόμηση των δανειστών, αφού άλλα ζητάει ο ένας και άλλα ο άλλος.
«Υπάρχει αμοιβαίος φόβος» ισχυρίζονται κοινοβουλευτικά στελέχη και δικαιολογούν την άποψη αυτή λέγοντας ότι «δεν είναι εύκολο για την Ε.Ε. να χρεωθεί την έξοδο χώρας - μέλους» και επιμένουν πως «πλέον έχουν κατανοήσει οι εταίροι ότι δεν μπλοφάρουμε». Αυτό ακριβώς ότι δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση δεν μπλοφάρει είναι το νέο στοιχείο στο παιχνίδι, κάτι που ίσως θα έπρεπε η Αθήνα να έχει καταστήσει σαφές από την 20η Φεβρουαρίου, και σε αυτό ακριβώς ποντάρει.
Το γεγονός όμως ότι πριν από τη Σύνοδο Κορυφής προηγείται Εurogroup, υποψιάζει την ελληνική πλευρά για σκλήρυνση της στάσης των δανειστών, ώστε να επιχειρηθεί να δεσμευτεί η σύνοδος σε αυτό. Εκεί βρίσκεται και το στοίχημα για την ελληνική κυβέρνηση «θα περάσει το πολιτικό μήνυμα ή η ηγεσία της ευρωπαϊκής ενωσης θα επιλέξει τη ρήξη;».
Και για αυτή την απευκταία εξέλιξη είναι σαφές ότι δεν θα ευθύνεται η Αθήνα...
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσίευση σχολίου