Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή για τον αναπτυξιακό νόμο

 

Χθες κατέθεσα στον Πρόεδρο της Βουλής, επιστολή που καταθέτω σήμερα και στα Πρακτικά, στην οποία υπογραμμίζω τα μεγάλα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες στον τρόπο που λειτουργεί η Βουλή.

Ανέφερα συγκεκριμένα παραδείγματα που καταδεικνύουν την εγκαθίδρυση ενός ιδιότυπου κοινοβουλευτικού αυταρχισμού.

Ενδεικτικά αναφέρω:

• 34 Π.Ν.Π. μέσα σε 17 μήνες (3πλάσιες σε σχέση με την προηγούμενη Κυβέρνηση)
• 110 εκπρόθεσμες υπουργικές τροπολογίες
• Από τις 46 επίκαιρες ερωτήσεις στον κ. Τσίπρα, 3 μόνο συζητήθηκαν
• Το αίτημα της Αντιπολίτευσης για Εξεταστική Επιτροπή σχετικά με τις κλειστές τράπεζες, τα capital controls και το τρίτο μνημόνιο, δεν έχει ακόμα συζητηθεί.

Αυτά έγιναν χθες το πρωί. Και προσέξτε τι ακολούθησε. Το ίδιο βράδυ η Κυβέρνηση κατέθεσε «τροπολογία - νομοσχέδιο» 85 σχεδόν σελίδων σε τελείως άσχετο νομοσχέδιο.

Αυτή δεν είναι εικόνα κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Είναι προσβολή για τη Βουλή των Ελλήνων.

Είναι πρόκληση για τους Έλληνες. Είναι ντροπή για την Κυβέρνηση. Ντροπή για την ίδια τη Δημοκρατία.

Κύριε Πρόεδρε της Βουλής σας καθιστώ προσωπικά υπεύθυνο. Η Βουλή δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο.

Πάρτε τώρα τις απαραίτητες αποφάσεις. Σταματήστε την κυβερνητική αυθαιρεσία. Βάλτε τέλος στην αντιδημοκρατική συμπεριφορά και τον αυταρχισμό.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές έρχομαι τώρα στο αντικείμενο του νομοσχεδίου:

H Κυβέρνηση επιχειρεί να ξεφύγει από τα αδιέξοδα που η ίδια δημιούργησε ισχυριζόμενη ότι μπορεί να πετύχει δίκαιη ανάπτυξη.

Μόνο που οι πολιτικές που ακολουθεί δεν υπηρετούν ούτε την ανάπτυξη αλλά ούτε τη Δικαιοσύνη.

Και καμία φιέστα δεν μπορεί πια να παραποιήσει την σκληρή πραγματικότητα. Η ελληνική οικονομία απώλεσε μέσα σε 2 χρόνια 21 δις ευρώ σε ακαθάριστο εγχώριο προϊόν.

Θα επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν στο τέλος το 2014 στο τέλος του 2017. Τρία χαμένα χρόνια. Τρία χρόνια ανεργίας, φτωχοποίησης, απογοήτευσης.

Επενδύσεις δεν γίνονται. Ρευστότητα δεν υπάρχει. Η επιχειρηματικότητα βάλλεται από παντού. Για ποια ανάπτυξη μιλάμε;

Το πρόσφατο πακέτο φόρων που ψηφίσατε πλήττει πρωτίστως τους πιο αδύναμους Έλληνες. Το ΕΚΑΣ κόβεται χωρίς να αντικαθίσταται από το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Το δημόσιο σύστημα υγείας καταρρέει. Οι πιο αδύναμοι συμπολίτες μας αισθάνονται απροστάτευτοι. Για ποια Δικαιοσύνη μιλάμε;

Οι πολίτες έχουν κουραστεί. Ασφαλώς θέλουν σταθερότητα και προοπτικές. Αλλά γνωρίζουν ότι αυτά δεν μπορείτε να τα εξασφαλίσετε εσείς. Και νιώθουν ταυτόχρονα απογοητευμένοι και εξαπατημένοι και γι’ αυτό αγανακτούν μαζί σας. Να μάθετε λοιπόν να μην ενοχλείστε όταν κάνουν και συγκεντρώσεις και πορείες.

Όταν διαμαρτύρονται και αναζητούν άλλες λύσεις και διεξόδους. Δικαίωμα στις διαδηλώσεις, όσο αυτές γίνονται στο πλαίσιο του νόμου, δεν έχουν μόνο οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλοι οι Έλληνες.

Όσο συνεχίζετε την αδιέξοδη πολιτική της υπερφορολόγησης, που οδηγεί σε υφεσιακή πορεία την οικονομία, σε κλείσιμο τις επιχειρήσεις, σε απόγνωση τη μεσαία τάξη τόσο θα διογκώνεται η διαμαρτυρία απέναντι στην Κυβέρνησή σας. Θα ξεπερνά τα όρια των Κομμάτων. Θα μετατρέπεται σε πλειοψηφικό ρεύμα. Γιατί λοιπόν τέτοιος πανικός για μία συγκέντρωση πολιτών; Γιατί τέτοια χυδαία απαξίωση; Γιατί τέτοιος απροκάλυπτος ταξικός διχασμός;

Και πόσο υποκριτικό είναι αυτοί που έχτισαν καριέρες πάνω στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις να αγανακτούν γιατί πολίτες, χωρίς καμία υποκίνηση ή στήριξη από κόμματα, εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους με τη Κυβέρνηση. Αυτοί που στοχοποιούσαν όσους δεν διαδήλωναν σήμερα, στοχοποιούν όσους διαδηλώνουν.

Έφτασε και μόνο η αναγγελία μιας συγκέντρωσης για να βγάλετε στην επιφάνεια το πραγματικό αυταρχικό σας πρόσωπο. Σας είχαμε προειδοποιήσει τότε ότι θα έρθει η ώρα να θερίσετε τις θύελλες των ανέμων που σπείρατε την εποχή της μεγάλης αντιμνημονιακής οργής. Η Δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει από πολίτες που διαδηλώνουν ειρηνικά χωρίς να είναι κατ’ επάγγελμα διαδηλωτές. Κινδυνεύει όμως από όσους συστηματικά εκμεταλλεύονται το θυμό των πολιτών για να προωθήσουν τα κομματικά τους συμφέροντα. Από όσους επένδυσαν συστηματικά και απροκάλυπτα στα πιο βασικά ένστικτα της ανθρώπινης φύσης. Στην οργή, στο θυμό, στην αγανάκτηση. Από όσους έκαναν το λαϊκισμό τέχνη, το ψέμα επάγγελμα, και τη χυδαιότητα καθημερινή πρακτική.

Χθες έγινε και το εξής πρωτάκουστο. Οι γνωστοί άγνωστοι μπαχαλάκηδες επανεμφανίστηκαν μετά από μήνες και οργανώνουν αντισυγκέντρωση για να υπερασπιστούν την Κυβέρνηση.

Καθιστώ την Κυβέρνηση και τον κ. Τσίπρα προσωπικά υπεύθυνο για την ασφάλεια των πολιτών που θα προσέλθουν σήμερα να διαδηλώσουν ειρηνικά. Και ζητώ από όλους αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία. Γιατί όσο θα υπερασπιζόμαστε το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του κάθε πολίτη να διαμαρτύρεται ειρηνικά, άλλο τόσο θα καταδικάζουμε απερίφραστα φαινόμενα βίας, προπηλακισμών και χειροδικίας, από όπου και να προέρχονται.

Όσο και να πιστεύω ότι ο κ. Πολάκης είναι ο πιο ακατάλληλος και προκλητικός υπουργός Υγείας, εμείς δεν πρόκειται ποτέ να πούμε «καλά του έκαναν».

Γιατί δεν είμαστε το ίδιο. Γιατί δεν θα επιτρέψουμε στη Δημοκρατία τα προβλήματα να λύνονται με γιαούρτια και κλοτσιές.

Χρέος των Κομμάτων ευθύνης είναι η δημιουργική εκτόνωση της οργής και όχι η συστηματική τροφοδότησή της. Ευτυχώς οι δημοκρατίες έχουν μηχανισμούς αποσυμπίεσης της λαϊκής δυσαρέσκειας. Οι ειρηνικές διαδηλώσεις είναι ένας τέτοιος μηχανισμός.

Οι εκλογές είναι ένας άλλος. Και όσο και αν τις τρέμετε, θα έρθουν νωρίτερα από ό,τι λογαριάζετε. Και τότε οι πολίτες θα δώσουν την απάντησή τους.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Έρχομαι τώρα στο ζήτημα του αναπτυξιακού νόμου:

Στη χώρα μας υπάρχει μια μακροχρόνια εσφαλμένη αντίληψη σχετικά με τον αναπτυξιακό ρόλο του Κράτους. Πρωταθλητής της αντίληψης αυτής είναι σήμερα η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Εκφραστής της είναι ο νόμος που συζητάμε σήμερα, ο οποίος είναι αναπτυξιακός μόνο κατ’ όνομα.

Γιατί κανείς αναπτυξιακός νόμος, ακόμα και ο καλύτερος, δεν μπορεί να φέρει ανάπτυξη όταν το ευρύτερο επιχειρηματικό περιβάλλον είναι τόσο εχθρικό στις επενδύσεις. Η ανάπτυξη δεν διατάζεται, ούτε νομοθετείται. Οι συνθήκες που την τροφοδοτούν απαιτούν πολύ κόπο για να ευδοκιμήσουν.

Ο ρόλος του Κράτους είναι να διασφαλίζει το κατάλληλο περιβάλλον για την προσέλκυση επενδύσεων. Είναι να διασφαλίζει την αποτελεσματική λειτουργία της αγοράς μέσω της ενίσχυσης του ανταγωνισμού και της άρσης των εμποδίων της γραφειοκρατίας.

Οι επιδόσεις των Κρατών σε αυτούς τους τομείς μετριούνται.

Σήμερα, η χώρα μας είναι 60ή στον κόσμο (και τελευταία ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ) στον δείκτη επιχειρηματικού περιβάλλοντος «doing business» της Παγκόσμιας Τράπεζας. Κανείς αναπτυξιακός νόμος δεν μπορεί από μόνος τους να διορθώσει αυτήν την θλιβερή πραγματικότητα.

Πολύ λίγες επενδύσεις θα γίνουν σε μια χώρα χαμηλής ανταγωνιστικότητας με εχθρικό επιχειρηματικό περιβάλλον.

Συζητώ πολύ συχνά με νέους επιχειρηματίες, νέους επιστήμονες, εν δυνάμει επενδυτές, μέλη της κοινότητας των startups.

Κανένας – ειλικρινά κανένας - δεν μου μίλησε για τον αναπτυξιακό νόμο. Κανένας δεν ζητά επιχορήγηση.

Αντίθετα, όλοι ζητούν αν όχι χαμηλή τουλάχιστον σταθερή φορολογία, μειωμένες εργασιακές εισφορές, πρόσβαση σε ρευστότητα, άρση των κεφαλαιακών ελέγχων, σταθερό περιβάλλον, γρήγορη αδειοδότηση, λειτουργία της Δικαιοσύνης, διαφάνεια, δίκαιο ανταγωνισμό.

Ζητούν, με λίγα λόγια, να αρθούν τα αντικίνητρα που υπονομεύουν την επιχειρηματικότητα. Ζητούν να λειτουργήσει και πάλι το τραπεζικό σύστημα ώστε να παρέχει στοιχειώδη ρευστότητα για να μπορούν να αγοράζουν πρώτες ύλες. Ζητούν να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της Ελλάδας διεθνώς για να μην τους μεταχειρίζονται ως δεύτερης τάξης πελάτες ή ως δεύτερης τάξης προμηθευτές.

Με απλά λόγια ζητούν μεταρρυθμίσεις. Ζητούν το στοιχειώδες δικαίωμα να ασκούν την επιχειρηματική τους δράση χωρίς αξεπέραστα εμπόδια. Θέλουν να αναλάβουν το ρίσκο που κάθε επιχειρηματική πρωτοβουλία συνεπάγεται. Αλλά δεν θέλουν να αισθάνονται ότι εξαρχής οι πιθανότητες επιτυχίας τους είναι υπονομευμένες από ένα Κράτος και μια κομματική νομενκλατούρα που τους αντιμετωπίζει ως απειλή.

Αυτά ζητούν οι επιχειρηματίες σήμερα. Όχι κάποιες σκόρπιες επιδοτήσεις που δεν είναι ικανές να ισοσκελίσουν σε καμία περίπτωση το κόστος και το ρίσκο που επωμίζεται ο επιχειρηματίας στη χώρα μας.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Οι αναπτυξιακοί νόμοι διαχρονικά απέτυχαν. Το μόνο που κατάφεραν είναι να αναπαράξουν ένα κρατικοδίαιτο μοντέλο καπιταλισμού χαμηλής ανταγωνιστικότητας. Υπήρξαν συχνά ένα μαξιλαράκι για να πέφτουν στα μαλακά οι επιχειρήσεις χαμηλής απόδοσης. Με τους αναπτυξιακούς νόμους εθίζαμε τις επιχειρήσεις μας στην κρατική εξάρτηση και ταυτόχρονα αποκοιμίζαμε τις πιο ζωντανές παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.

Αυτή την χρεοκοπημένη αντίληψη σήμερα κομίζει η Κυβέρνησή σας ως δήθεν καταλύτη ανάπτυξης. Δεν έχετε καταλάβει ότι η ανάπτυξη δεν είναι θέμα νομοθεσίας και ότι μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα σε ένα θετικό επιχειρηματικό περιβάλλον.

Δεν έχετε καταλάβει ότι ο ρόλος της κυβέρνησής σας είναι να διασφαλίσει αυτό το επιχειρηματικό περιβάλλον. Δεν έχετε καταλάβει αυτά τα προφανή, διότι είναι αντίθετα προς το κρατικίστικο πολιτικό σας DNA. Εχθρεύεστε την επιχειρηματικότητα. Δεν καταλαβαίνετε τη λειτουργία της αγοράς.

Διότι αν είχατε καταλάβει τι χρειάζεται σήμερα για να επανεκκινήσει η ελληνική οικονομία θα είχατε προβεί σε μια σειρά από παραδοχές.

Παραδοχή πρώτη: Εξαιτίας της 7μηνης καθυστέρησης ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, ο «λογαριασμός» «βάρυνε» πολύ. Τα δημοσιονομικά μέτρα ανήλθαν, συνολικά, στα 9 δις ευρώ.

Ως αποτέλεσμα επιβλήθηκε στη χώρα ένας μόνιμος, αυτόματος, και οριζόντιος μηχανισμός δημοσιονομικής προσαρμογής. Μόνιμος αφού η λειτουργία του θα επεκταθεί και πέραν της λήξης του προγράμματος. Αυτόματος αφού η ενεργοποίησή του επιβάλλεται αυτοδίκαια παρακάμπτοντας το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Οριζόντιος αφού δεν εξαιρεί μισθούς και συντάξεις.

Νέες επώδυνες και ταπεινωτικές υποχρεώσεις επιβλήθηκαν, όπως είναι το υπερ-ταμείο αποκρατικοποιήσεων, στο οποίο περιλαμβάνεται σχεδόν το σύνολο της περιουσίας της χώρας για 99 χρόνια. Στο σημείο αυτό σας υπενθυμίζω ότι αυτά δεν περιλαμβάνονταν στο τρίτο Μνημόνιο. Προέκυψαν εξαιτίας της αναξιοπιστίας σας που οδήγησε σε υπερβολικές απαιτήσεις των δανειστών τις οποίες ικανοποιήσατε.

Παραδοχή δεύτερη: Έχετε επιλέξει λάθος μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής.

Οι πρόσθετοι άμεσοι και έμμεσοι φόροι που νομοθετήσατε είναι απότοκοι της αριστερής ιδεοληπτικής σας εμμονής. Εμμονή στη διατήρηση των κρατικών δαπανών σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, σε βάρος των πολιτών, σε βάρος της ανάπτυξης. Και ενώ έχει εξαντληθεί, προ πολλού, η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών, όπως αποδεικνύει και η διόγκωση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών τους κατά περίπου 4 δις ευρώ από τις αρχές του έτους, εσείς τους φορτώνετε με πρόσθετα και δυσβάσταχτα βάρη. Και φυσικά η υπερφορολόγηση έχει ήδη τις πρώτες παρενέργειες. Η φοροδιαφυγή οργιάζει και οι επιπτώσεις στα έσοδα θα είναι ορατές πολύ σύντομα.

Παραδοχή Τρίτη: Ανάπτυξη θα πετύχει η Ελλάδα μόνο με την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας, τη λειτουργία της αγοράς, και την αποκατάσταση της ρευστότητας. Καταρχάς, με την πολιτική σας και επί των ημερών σας οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τους ιδιώτες αυξήθηκαν κατά 75% σε 6,7 δισ. ευρώ.

Έτσι θα έλθει ανάπτυξη; Με το Κράτος να χρωστά στις επιχειρήσεις; Με το Κράτος να αφαιρεί κάθε ρευστότητα από την πραγματική οικονομία; Με νέους φόρους;

Δηλαδή, αν θέλατε να διαιωνίσετε και να βαθύνετε την ύφεση τι παραπάνω θα κάνατε;

Από την κουτσουρεμένη υποδόση που θα λάβουμε ως αποτέλεσμα της καθυστερημένης ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, 1,8 δις θα πάει για την κάλυψη μέρους των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου προς τους ιδιώτες. Τα υπόλοιπα 4,9 δις; Πότε θα τα πάρουν οι δικαιούχοι;

Και έρχεστε σήμερα να εισηγηθείτε ένα νόμο που στην πράξη θα συνεισφέρει στην πραγματική οικονομία μόλις 480.000.000 ευρώ κατά την περίοδο 2016 - 2022.

Αυτή είναι η αλήθεια. Οι διάφοροι αριθμοί που με ευκολία εκστομίζονται συναθροίζουν αυθαίρετα πόρους του ΕΣΠΑ, φορολογικά κίνητρα και άλλα φανταστικά μεγέθη. Η πραγματικότητα είναι ότι ο πολύκροτος νόμος σας είναι μια πομφόλυγα – ένα άδειο πουκάμισο. Και έχετε το θράσος να διαφημίζετε τον αναιμικό, κουτσό και ανεπαρκή σας νόμο ως καταλύτη ανάπτυξης.

Μας λέτε ότι με το νόμο θα δημιουργηθούν 16.000 νέες θέσεις εργασίας σε βάθος πενταετίας. Την ώρα που οι άνεργοι είναι σχεδόν 1.200.000 και η οικονομία θα πρέπει να δημιουργεί 120.000 θέσεις εργασίας ετησίως για να αποκλιμακωθεί ουσιαστικά η ανεργία. Στην καλύτερη περίπτωση θα εκταμιευτούν σχεδόν 500.000.000 ευρώ μέχρι το 2021 όταν στην ίδια περίοδο η Ελλάδα χρειάζεται 100 δις ιδιωτικές επενδύσεις για να ορθοποδήσει.

Την ίδια μέρα που ψηφίζεται ο αναπτυξιακός νόμος η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών με επιστολή της στο Υπουργό Οικονομίας αναδεικνύει τον κίνδυνο να χαθούν επενδύσεις ύψους 1,5 δις λόγω της αύξησης της φορολογίας των εταιριών ακινήτων. Και βέβαια ο νόμος που φέρατε όχι μόνον στερείται πόρων και στόχευσης, αλλά συνιστά επιστροφή στον κομματισμό και τη γραφειοκρατία.

Είναι ένα βολικό άλλοθι: Αφού έχουμε αναπτυξιακό νόμο δεν χρειάζεται να επιμείνουμε τόσο στις διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Είναι ο καθρέπτης της κοσμοθεωρίας σας για το πως αντιλαμβάνεστε τη λειτουργία της οικονομίας.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Πέρα από την κριτική που κάνουμε στην Κυβέρνηση, παρουσιάζουμε βήμα βήμα ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη στον ελληνικό λαό, τα βασικά χαρακτηριστικά της δικής μας εναλλακτικής πρότασης για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας.

Για να πετύχουμε διατηρήσιμη ανάπτυξη χρειαζόμαστε ένα συνολικό πλαίσιο ανάταξης της οικονομίας, που προϋποθέτει άλλο μείγμα πολιτικής και μία νέα μεγάλη συμφωνία με τους εταίρους μας. Όταν για πρώτη φορά μίλησα στη Βουλή για την ανάγκη αναπροσαρμογής των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα από το 3,5% στο 2% εισέπραξα την ειρωνεία των κυβερνώντων. Αμφιβάλλω αν κατάλαβαν ακριβώς τι έλεγα.

Πριν δύο μέρες, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδα με άρθρο του στους Financial Timesείπε ακριβώς τα ίδια πράγματα. Και το ερώτημα είναι απλό. Ποια Κυβέρνηση έχει την αξιοπιστία να διαπραγματευτεί μία νέα μεγάλη συμφωνία με τους πιστωτές μας;

Μια Κυβέρνηση που πιστεύει πραγματικά στις μεταρρυθμίσεις και έχει την ικανότητα να τις υλοποιήσει ή μια Κυβέρνηση που θεωρεί τις μεταρρυθμίσεις απλά μια μνημονική υποχρέωση και κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να τις υπονομεύσει;

Μια Κυβέρνηση που δεσμεύεται για μια συμφωνία αλήθειας με τους πολίτες ή μια Κυβέρνηση που και σήμερα ακόμα παρουσιάζει μια εικονική πραγματικότητα της κατάστασης, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια και αρνούμενη να αναλάβει τις ευθύνες της για τα τις τραγικές της επιλογές.

Οι παλινωδίες σχετικά με την επένδυση στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού αναδεικνύουν ανάγλυφα τις κραυγαλέες αντιφάσεις του ετερόκλητου κυβερνητικού μορφώματος

Η επένδυση του Ελληνικού μπορεί να αποτελεί πράγματι σημείο αναφοράς για την Ελλάδα που αλλάζει, που βγαίνει από την κρίση, που προσελκύει ελληνικά και ξένα κεφάλαια. Μια επένδυση που θα αλλάξει την εικόνα του παράκτιου μετώπου και θα δημιουργήσει δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις απασχόλησης. Έτσι είχε σχεδιαστεί.

Όμως αυτή η επένδυση, αντί να αγκαλιαστεί, πολεμήθηκε λυσσαλέα από τις δυνάμεις του λαϊκισμού στην Ελλάδα. Ο κ. Τσίπρας, Αρχηγός τότε της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μας έλεγε ότι αν οι πολίτες θέλουν την αξιοποίηση του Ελληνικού να ψηφίσουν τον τέως πρωθυπουργό. Τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτήριζαν τη συμφωνία ως «οικονομικό σκάνδαλο».

Ο ίδιος ο κ. Χ. Σπίρτζης, Πρόεδρος του Τ.Ε.Ε. τότε και νυν συναρμόδιος Υπουργός, χαρακτήριζε στις 30 Οκτωβρίου 2014 την αποκρατικοποίηση ως «δώρο», «228% χαμηλότερα από την αξία του», ενώ μιλούσε για «τεράστιες πολιτικές ευθύνες». Ανάλογα απαξιωτικές ήταν και οι δηλώσεις του Προέδρου και των στελεχών των ΑΝ.ΕΛ.

Οι δυνάμεις του λαϊκισμού αφού πότισαν με ψέματα και αφορισμούς το δημόσιο διάλογο, προκαλώντας σύγχυση και υποδαυλίζοντας κινητοποιήσεις ενάντια στην επένδυση, «μπλόκαραν» κάθε πρόοδο στην υλοποίηση του έργου όταν έγιναν Κυβέρνηση. Επί ενάμισι χρόνο τώρα δεν κάνατε τίποτα! Ενώ η συμφωνία είχε επέλθει από το 2014 και η πρώτη δόση από τον επενδυτή προς το ελληνικό Δημόσιο είχε προϋπολογιστεί για το 2015!

Και αφού υπονομεύσατε την επένδυση, αφού στερήσατε από την ελληνική οικονομία ρευστότητα και δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, υπό την πίεση των δανειστών, τελικά υπογράψατε μία συμφωνία κατανόησης.

Και σας ερωτώ:

Τι σας έκανε να αλλάξετε γνώμη; Την θέλετε την επένδυση ή όχι;

Πραγματικά αναρωτιέμαι – μαζί με τον υπόλοιπο ελληνικό λαό – θα υλοποιήσει η Κυβέρνησή σας αυτό που μέχρι χθες κατήγγειλε ως «ξεπούλημα»; Θα προχωρήσει ο κ. Σπίρτζης τις απαραίτητες διαδικασίες για αυτό το έργο, όταν δεν πιστεύει ότι πρέπει να γίνει;

Η Κυβέρνησή σας είναι σαν τον Ιανό. Μια πλευρά του προσώπου της ομνύει στη μνημονιακή μετάλλαξη και ψηφίζει χωρίς καμία επιφύλαξη ότι μας υποδεικνύουν οι πιστωτές μας. Και η άλλη πλευρά υπονομεύει συστηματικά όλες τις μεταρρυθμίσεις που συγκρούονται με το αριστερό γονιδιακό της αποτύπωμα.

Συνοψίζω κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Ο νόμος που σήμερα έρχεται προς ψήφιση στη Βουλή θα έχει αμελητέο αναπτυξιακό αποτύπωμα. Έρχεται σε ένα περιβάλλον ύφεσης, τραγικής έλλειψης ρευστότητας, μεταρρυθμιστικής οπισθοδρόμησης και φορολογικής εξόντωσης που η Κυβέρνηση προκάλεσε. Αν αυτό το περιβάλλον δεν διορθωθεί, ανάπτυξη η χώρα δεν πρόκειται να δει. Ο κύκλος της στασιμοχρεοκοπίας δεν θα σπάσει.

Και σαν το Σίσυφο οι Έλληνες θα καλούνται να σπρώχνουν τον βράχο της λιτότητας στη δύσβατη ανηφόρα της μνημονιακής Ελλάδας. Μόνο που σε αντίθεση με το μυθικό ήρωα οι αντοχές τους δεν είναι ατελείωτες.

Ακούστε το λοιπόν καλά, κυρίες και κύριοι της κυβερνητικής πλειοψηφίας:

Η δική σας αποτυχία, δεν είναι αποτυχία της χώρας.

Η δική σας διάψευση, δεν είναι εθνική διάψευση.

Η δική σας ταπείνωση, δεν είναι ταπείνωση της Ελλάδας.

Και θέλω να στείλω ένα μήνυμα ελπίδας και εθνικής αυτοπεποίθησης στις Ελληνίδες και τους Έλληνες που μας ακούν.

Δεν είναι η χώρα μας η Ελλάδα του κ. Τσίπρα.

Δεν είναι η Ελλάδα μια χώρα που της αξίζει η μόνιμη επιτήρηση.

Δεν είναι το μέλλον μας μια θέση στο περιθώριο της Ευρώπης.

Αξίζουμε ένα καλύτερο αύριο. Και με σκληρή δουλειά μπορούμε να το πετύχουμε.

Ενωμένοι και όχι διχασμένοι.

Αισιόδοξοι και όχι ταπεινωμένοι.

Και με πραγματική εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις της πατρίδας μας.

Αυτές που μια ανίκανη και ιδεοληπτική Κυβέρνηση, χωρίς πολύ ζωή ακόμα, αμφισβήτησε αλλά τελικά δεν έκαμψε.