Την τελευταία του πνοή άφησε ένας δύτης που συμμετείχε στις επιχειρήσεις για τον απεγκλωβισμό των 12 παιδιών και του προπονητή τους από σπήλαιο της Ταϊλάνδης.
Πρόκειται για ένα πρώην στέλεχος των Ειδικών Δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού της χώρας. Ο Σαμάρν Πουνάν, πρώην μέλος της ομάδας SEAL, συμμετείχε στις προσπάθειες διάσωσης των παιδιών και του προπονητή τους, που εντοπίστηκαν σε πλημμυρισμένο σπήλαιο στην επαρχία Τσιανγκ Ράι.
Απεβίωσε αφού έφερε σε πέρας μια επιχείρηση με σκοπό να τοποθετηθούν φιάλες οξυγόνου κατά μήκος μιας πιθανής οδού διαφυγής και να εφοδιαστούν τα παγιδευμένα παιδιά με φιάλες οξυγόνου.
«Αφού παρέδωσε το οξυγόνο, στον δρόμο της επιστροφής δεν είχε πλέον αρκετό οξυγόνο» εξήγησε ο αντικυβερνήτης της επαρχίας, Πασακόρν Μπουνιαλάκ. «Έχασε τις αισθήσεις του στον δρόμο της επιστροφής» κι ένας συνάδελφός του δύτης προσπάθησε να τον βοηθήσει και τον έφερε πίσω.
O Πασακόρν Μπουνιαλάκ

Η τραγωδία σημειώθηκε ενώ συνεχίζονται οι προετοιμασίες για την απομάκρυνση των παγιδευμένων παιδιών και του προπονητή τους πριν ξαναρχίσουν βροχοπτώσεις.
Τα σωστικά συνεργεία ελπίζουν να μπορέσουν με τη βοήθεια αντλιών να μειώσουν το επίπεδο του νερού μέσα στο σπήλαιο, ώστε τα παιδιά να μην χρειάζεται να κάνουν κατάδυση ή εάν χρειαστεί, αυτή να είναι μικρής διάρκειας.
Για την ώρα, χρειάζονται 11 ώρες σε εκπαιδευμένους, έμπειρους δύτες για να ολοκληρώσουν τη διαδρομή ως τα παγιδευμένα παιδιά και πίσω: έξι ώρες για να πάνε, πέντε για να γυρίσουν, λόγω των ρευμάτων. Καλούνται να διανύουν πολλά χιλιόμετρα, μέσα σε ανώμαλες στοές, με πολλά δύσκολα υποβρύχια περάσματα.
Κάποια από τα μέσα που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την απομάκρυνση των παιδιών από το σπήλαιο είναι:
Αναμονή για να πέσει η στάθμη των υδάτων
Αυτό θα επέτρεπε στα παιδιά να βγουν πεζή από το σπήλαιο, με πολύ λίγα τμήματα που να πρέπει να διασχίσουν υποβρυχίως με μάσκες.
Αυτή είναι η επιλογή που προκρίνεται από τους διασώστες, οι οποίοι έχουν εγκαταστήσει ένα σύστημα άντλησης, με τη βοήθεια γιαπωνέζων μηχανικών.
«Η κύρια αποστολή μας παραμένει η άντληση των υδάτων», διευκρίνισε σήμερα ο Ναρονγκσάκ Οσοτακόρν, επικεφαλής του πυρήνα που έχει δημιουργηθεί για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Η κατάδυση
Είναι το σχέδιο έκτακτης ανάγκης, που οι αρχές εύχονται να αποφύγουν. Όμως αν η άνοδος της στάθμης των υδάτων ξαναρχίσει με τις βροχές που έχουν προαναγγελθεί για αύριο Παρασκευή, μπορεί να μην έχουν άλλη επιλογή.
«Η κατάσταση επείγει επειδή μπορεί να έχουμε περισσότερη βροχή που θα μπορούσε να πλημμυρίσει και πάλι το σπήλαιο, κάτι που θα καταστούσε τη διάσωση πολύ πιο δύσκολη και επικίνδυνη», εκτιμά ο Τόρστεν Λέχλερ, ένας Γερμανός ειδικός στις καταδύσεις που συμμετέχει στην ομάδα διάσωσης.
«Σήμερα το πρωί ετοιμάσαμε τους 13 καταδυτικούς εξοπλισμούς» ώστε να μπορούν να προχωρήσουν σε επείγουσα απομάκρυνση των παιδιών από το σπήλαιο, εφόσον χρειασθεί, δήλωσε σήμερα ο επικεφαλής του πυρήνα για την αντιμετώπιση της κρίσης.
«Το σπήλαιο δημιουργεί σοβαρά προβλήματα. Η ορατότητα είναι μηδέν, ο χώρος είναι περιορισμένος», εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Ματ Φιτζέραλντ, δύτης της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας της Αυστραλίας. Κατάφερε να κάνει ένα μέρος της διαδρομής υποβρυχίως, όμως δεν μπόρεσε να φθάσει μέχρι το τέλος.
Απομάκρυνση των παιδιών μέσω φρέατος που οδηγεί κάθετα μέχρι το σπήλαιο
Η προσέγγιση αυτή συνεχίζει να μελετάται παραλλήλως. Οι διασώστες εξακολουθούν να αναζητούν μια οδό εισόδου από την κορυφή του βουνού, η οποία να συνδέεται ή να μπορεί εύκολα να συνδεθεί, με γεώτρηση, με το τμήμα του σπηλαίου στο οποίο βρίσκονται τα παιδιά.
«Μελετάμε κάθε τετραγωνικό μέτρο για να δούμε αν κάποιο από τα πηγάδια οδηγεί στο σπήλαιο», είπε ο κυβερνήτης.
Αποστολή ενός παιδιού ως προσκόπου
Ο κυβερνήτης ανέφερε μια ήδη δοκιμασμένη τακτική για να δημιουργηθεί εμπιστοσύνη στα πιο φοβισμένα από τα θύματα: πρόκειται για την εθελοντική αποστολή ενός πρώτου παιδιού ως προσκόπου - ώστε οι διασώστες να μπορέσουν στη συνέχεια να δείξουν στην υπόλοιπη ομάδα μια φωτογραφική απόδειξη πως έφθασε στην άκρη.
Οι Ταϊλανδοί διασώστες λένε ότι τα παιδιά μπορούν να βγουν «ένα-ένα», χωρίς να διευκρινίζουν το διάστημα που θα μεσολαβεί ανάμεσα στις εξόδους. Η επιστροφή στο σπήλαιο με μια απόδειξη ζωής θα έπαιρνε έξι ώρες σε έναν δύτη, άρα προϋποτίθεται ότι δεν θα υπάρχει πίεση χρόνου.
Φορεία με μπουκάλα οξυγόνου
«Μπορούμε να τα βάλουμε σε ένα είδος φορείου με μια μπουκάλα οξυγόνου, μια πλήρη μάσκα, και να τα τραβήξουμε προς την έξοδο χωρίς να χρειαστεί να κολυμπήσουν. Είναι μια τεχνική που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί», πρότεινε ο Μπιλ Γουαϊτχάουζ, αντιπρόεδρος του βρετανικού Συμβουλίου Διασώσεων σε Σπήλαια.

Δημοσίευση σχολίου

Από το Blogger.