Στη «μαύρη λίστα» των κυρώσεων κατά της Ρωσίας μπήκε από την Κομισιόν και ο Πατριάρχης Πασών των Ρωσιών. Αναμενόμενο. Ο εθνικιστής Κύριλλος και ο αυταρχικός Πούτιν πάνε πακέτο. Σχεδόν ισότιμοι εταίροι, διακηρύσσουν με ένα στόμα τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες της Ρωσίας και εξυμνούν ενορχηστρωμένα τον αυτοκρατορικό μεγαλοϊδεατισμό της. Φορώντας υποκριτικά το ευσεβές ράσο της ορθόδοξης πίστης, Πατριαρχείο της Μόσχας και Κρεμλίνο αλληλο-ευλογούν το ένα τα γένια του άλλου. Ψέλνουν από κοινού το τροπάριο της δυνατής, ισχυρής, αγαπημένης από τον Θεό χώρας τους. Πόσο μάλλον εγκωμιάζουν τη φιλειρηνική πολιτική της.
Τι κι αν τα στρατεύματά της πνίγουν βάναυσα στο αίμα την ομόδοξη Ουκρανία. Για τους επικεφαλής της πνευματικής και κρατικής ρωσικής εξουσίας, αμφότερους πρώην Σοβιετικούς Καγκεμπίτες, οι θηριωδίες και οι φρικαλεότητες που διαπράττονται από τους αμείλικτους Ρώσους εισβολείς στη μαρτυρικά αμυνόμενη γειτονική τους χώρα είναι απλώς αόρατες Ή, καλύτερα, «άλλου παπά ευαγγέλιο». Στα υποτιθέμενα εδάφια του οποίου ο δισεκατομμυριούχος προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αντί για επιθετική πολεμική εισβολή στην Ουκρανία, διαβάζει τη «δίκαιη και ευλογημένη από την αλήθεια του Θεού» υπεράσπιση των ρωσικών συνόρων.
Υπό αυτή τη σκόπιμα στρεβλή ανάγνωση της πραγματικότητας αξιοποιεί με αναντίστοιχη του ιερού αξιώματός του πανουργία τις σκοτεινές επιβουλές του Πούτιν υπέρ της Μεγάλης Ρωσίας, προσφέρει με τις ευλογίες του μια θεολογική βάση στις επιδιώξεις του Κρεμλίνου. Κάτι που περίπου συναρθρώνεται με την έννοια ενός «ιερού πολέμου». Διαλαλεί εξάλλου ότι διεξάγεται μια παγκόσμια και ιστορική μάχη για αξίες, στην οποία η Ρωσία αποτελεί το τελευταίο προπύργιο ενάντια σε μια παρακμιακή Δύση. Τίποτε το πρωτότυπο.
Ιερά χλιδή
Εδώ και χρόνια ο Πατριάρχης Μόσχας διατυμπανίζει επίμονα πως «η χώρα έχει μπει σε έναν αγώνα που δεν έχει φυσική, αλλά μεταφυσική σημασία». Σε αυτή την υπερβατική μάχη υπέρ των υψηλών ηθικών ιδανικών και κατά των «δυνάμεων του κακού» συμμετέχει εγκαίρως και ο ίδιος. Προφανώς αφότου σήμανε η κατάλληλη ώρα, την οποία είδε στο πολυτελές ρολόι Breguet, αξίας 25.000 ευρώ, που φορεί στον καρπό του χεριού του. Με αυτό τον εξοπλισμό ατενίζει τα πεδία των αναμετρήσεων από το ιδιόκτητο ρετιρέ του 12ώροφου εμβληματικού συγκροτήματος κατοικιών «Οίκος του Αναχώματος», μεγέθους ενός οικοδομικού τετραγώνου, πάνω στις όχθες του ποταμού Μόσκβα στο κέντρο της Μόσχας.
Και φυσικά με αποστολικό ζήλο στοχάζεται τις επιπτώσεις αυτής της σύγκρουσης «αρετής και κακίας» στο σαλέ που διατηρεί στο καντόνι της Ζυρίχης, συνήθως μετά από την απολαυστική άσκηση στο χόμπι του, το σκι στις χιονισμένες Ελβετικές Αλπεις. Στην ίδια ουδέτερη χώρα κρίνεται ότι διατηρεί υψηλό τραπεζικό λογαριασμό, δεδομένου ότι η προσωπική του περιουσία υπολογίζεται γύρω στα 6 δισ. δολάρια. Ποσό που πάντα αρνιόταν ή απέκρυπτε. Ωστόσο εν μέρει προερχόταν από τη χορήγηση εκ μέρους του Πούτιν του ιδιότυπου προνομίου στη Ρωσική Εκκλησία να εισάγει αφορολόγητα τσιγάρα και να εισπράττει το 1/10 των κερδών από την εμπορική διακίνησή τους στην απέραντη χώρα με τους αναρίθμητους θεριακλήδες καπνιστές. Αναπόφευκτα, μετά από τέτοια ευνοϊκή παραχώρηση ο Πατριάρχης περιέγραψε τη νίκη του Πούτιν στις προεδρικές εκλογές το 2012 ως «θαύμα του Θεού».
Ειδικότερα από τη στιγμή που το θεόπνευστο αυτό «θαύμα» έβαλε το χέρι του για να εκπονηθεί και να ψηφιστεί νόμος που έδινε στην Εκκλησία το δικαίωμα να ανακτήσει την προεπαναστατική περιουσία της από το κράτος και χρηματοδότησε ένα πρόγραμμα για την ανέγερση εκατοντάδων νέων εκκλησιών. Με όλα όσα συνεπάγονται οι απαλλοτριώσεις, οι εργολαβίες και τα επιχειρηματικά νταραβέρια για το παγκάρι της επίσημης έδρας του Πατριαρχείου της Μόσχας στο μεγάλο δασικό πάρκο Σερεμπιάνι Μπορ στη βορειοδυτική Μόσχα.
Η Τρίτη Ρώμη
Η αλήθεια είναι πως για τον Κύριλλο δεν ήταν ποτέ το οικονομικό κίνητρο της γαλαντομίας των άλλων ικανό να διαμορφώσει την ταυτότητά του. Ηταν πάντα εθνικιστής, που πίστευε ότι ο ρωσικός ορθόδοξος χριστιανισμός είναι ανώτερος από κάθε άλλη εκδοχή του. Στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του εντασσόταν η δική του πρωτοκαθεδρία. Η επέκταση δηλαδή της δικαιοδοσίας της Ρωσικής Εκκλησίας σε μέρη τα οποία ανήκουν πνευματικά και διοικητικά σε άλλα Πατριαρχεία, με απώτερο στόχο τη δημιουργία της λεγόμενης Τρίτης Ρώμης. Ως εκ τούτου, επιτίθεται στην πλανεμένη, όπως την αποκαλεί μαζί με τον Σεργκέι Λαβρόφ, αντίληψη του Φαναρίου ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι ο ηγέτης του ορθοδόξου κόσμου.
Φιλοδοξία του να αναγορευτεί ο ίδιος πρώτος όχι μεταξύ ίσων, αλλά πρώτος άνευ ίσων, πρώτος επί όλων των υπολοίπων Πατριαρχών. Βαθιά συντηρητικός, αδυσώπητος εχθρός της γκέι κοινότητας, αρνείται κατηγορηματικά την ηθικοπλαστική επίδραση της απελευθερωτικής θεολογίας στην Καθολική Εκκλησία, ενώ θεωρεί κάθε προσέγγιση της Ορθοδοξίας μαζί της ως εργαστήριο επικατάρατης ένωσης με τον Πάπα, την περιεκτική πλάνη, την αίρεση και τη διαστροφή. Ειδικότερα με την Ουκρανία έχει μεγάλο νταλκά.
Πιστεύει ακράδαντα ότι οι Ουκρανοί ορθόδοξοι, οι οποίοι προσηλυτίστηκαν για πρώτη φορά στον χριστιανισμό από τους Ρώσους, δεν πρέπει ποτέ να ξεφύγουν από τη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Μόσχας. Με την ίδια πεποίθηση συντάσσεται και ο Πούτιν από τότε που στράφηκε στους ιερείς για πνευματικές συμβουλές. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με την κατάρρευση του κομμουνισμού στην παραπαίουσα Σοβιετική Ενωση, ο Πούτιν ως στέλεχος της Κα Γκε Μπε συνάντησε τον πατέρα Τύχωνα Σεβκούνοφ, ο οποίος ήταν ηγούμενος σε ένα μοναστήρι κοντά στη Λουμπιάνκα, την έδρα της ρωσικής υπηρεσίας πληροφοριών.
Ο μοναχός έγινε ο εξομολογητής των αμαρτιών του. Υποτίθεται ότι ο κατοπινός διευθυντής της Εφ Ες Μπε, που αντικατέστησε την Κα Γκε Μπε, και μετέπειτα πρόεδρος της Ρωσίας, κατανόησε κοντά στον καλόγερο την ευθύνη του ενώπιον του Θεού για τις υψηλές υπηρεσίες που του ανατέθηκαν. Στη πραγματικότητα, σε μια εποχή βαθιάς κρίσης απόλυτων παραδοχών του παρελθόντος απεξαρτήθηκε επωφελώς από τα μαρξιστικά δόγματα και τον άθεο ουμανισμό και υιοθέτησε τη χριστιανική κατήχηση με το τελετουργικό της.
Ενα κερί εδώ, μια εικόνα παραπέρα, μια φιλανθρωπία κάθε τόσο, μια ευλαβική προσευχή υπό τις κάμερες, ο Πούτιν επένδυσε δημοσίως στη θρησκευτική πνευματικότητα. Συνέδεσε τον εαυτό του θεολογικά και πολιτικά με τη δύναμη και την εμπειρία της ρωσικής ορθόδοξης ιστορίας, καθώς και τη μοναδική σχέση της με την κρατική, σχεδόν πάντα μονοπρόσωπη, αυταρχική εξουσία.
Ο σταυρός του Αγίου Ανδρέα
Το καλοκαίρι του 2013 ο Κύριλλος ταξίδεψε από τη Μόσχα στο Κίεβο με ένα θωρακισμένο τρένο μεταφέροντας έναν σταυρό ύψους τριών μέτρων από ξύλο ελιάς, πάνω στον οποίο μαρτύρησε ο Αγιος Ανδρέας. Συμβολικά ο συγκεκριμένος σταυρός αποτελεί το έμβλημα του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας, το οποίο έχει τον Απόστολο Ανδρέα ως προστάτη του. Ο σταυρός είχε φτάσει από την Πάτρα όπου φυλάσσεται από το 1980 και συμπτωματικά στην ίδια πόλη εδρεύει το Ιδρυμα του Αγίου Ανδρέα, επικεφαλής του οποίου είναι ο Βλαντιμίρ Γιακούνιν, άλλοτε πρόεδρος των Ρωσικών Σιδηροδρόμων που διεκδικούσαν την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, και προσωπικός φίλος του Πούτιν. Το ιερό κειμήλιο ταξίδεψε με επινοημένη αφορμή τον εορτασμό της 1.025ης -πιο στρογγυλή ημερομηνία δεν βρήκαν- επετείου από τη βάφτιση των Ρως του Κιέβου το 988 μ.Χ. από τον Βλαδίμηρο Α, Μέγα Πρίγκιπα του Κιέβου και πρώτο χριστιανό ηγεμόνα της Ρωσίας.
Τόπος τελετής είχε οριστεί στην ουκρανική πρωτεύουσα η Λαύρα Κιέβου-Πετσέρσκ, το μοναστήρι στη δεξιά όχθη του ποταμού Δνείπερου με τους εντυπωσιακούς χρυσούς τρούλους που συνιστά το ιερότερο τοπόσημο της Ρωσικής Ορθοδοξίας. Ηγούμενος του μοναστηριού ήταν ο υποστηριζόμενος από τη Μόσχα μοναχός Πάβελ, τον οποίο ο ουκρανικός Τύπος είχε στην μπούκα για την πολυτελή διαβίωσή του, τον στόλο του με τα πανάκριβα αυτοκίνητα, τις πολυέξοδες δεξιώσεις, τα ύποπτα νταραβέρια του με κρατικές επιχειρήσεις.
Αργότερα όλα αυτά έγιναν αντικείμενο έρευνας για διαφθορά. Τότε, όμως, για τον Πούτιν, που κατέφτασε αεροπορικώς για να προσευχηθεί στο πλευρό του Κύριλλου, αυτές οι κατηγορίες αποτελούσαν απλώς ανούσιες ψιλολεπτομέρειες. Αλλού στόχευε σε εκείνη την επίσκεψη. Το σημαντικότερο ήταν ο λόγος που εκφώνησε επιτόπου ο Ρώσος πρόεδρος. Μίλησε για τη σημασία της «ρωσο-ουκρανικής φιλίας» που είχε επιβιώσει πολλών αιώνων δοκιμασιών και τραγωδιών. «Χτίσαμε και προστατεύσαμε την κοινή μας πατρίδα, τη Μεγάλη Ρωσία, διατηρώντας την πίστη μας, τη μοναδική ιστορική μας εμπειρία και το πεπρωμένο μας.
Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία». Η τοποθέτησή του απηχούσε το μεγαλείο ενός σύγχρονου τσάρου, του οποίου η αλληλένδετη έως αδιαχώριστη πολιτικο-θρησκευτική εξουσία υπερασπιζόταν τη χαμένη επικράτεια της ΕΣΣΔ και την υπακοή σε αυτήν των πρώην δημοκρατιών της όπως η Ουκρανία. Με δυο λόγια, διαμήνυε πως αν το σοβιετικό κράτος κατέρρευσε υποχρεώνοντας τη Ρωσία σε μια γεωπολιτική καταστροφή, αυτό δεν σημαίνει ότι αποχαιρετά τις ρίζες της. Διότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ακόμα εδώ για να δώσει μάχες εναντίον των διεφθαρμένων δυνάμεων της άθεης εκκοσμίκευσης του δυτικού κόσμου. Οπου δυτικός κόσμος, η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ. Εννέα χρόνια αργότερα, εκείνη η προαναγγελθείσα προφητεία του Κύριλλου και του Πούτιν επαληθευόταν με τραγικό τρόπο στα ανεξάρτητα ουκρανικά εδάφη.
Η ιερατική κλίση του Αγιότατου Κύριλλου, κατά κόσμον Βλαδίμηρου Μιχαΐλοβιτς Γκουντιάεφ, ήταν προδιαγραμμένη. Εγγονός, γιος και αδελφός ιερέων, διένυσε από τη βάση, βήμα-βήμα, όλη την πυραμίδα της ρωσικής ιεραρχίας μέχρι να βρεθεί στην κορυφή της. Τον Φεβρουάριο του 2009 στον ιερό καθεδρικό ναό του Σωτήρος Χριστού στη Μόσχα πραγματοποιήθηκε η πανηγυρική ανάρρησή του στον Θρόνο των Πατριαρχών Μόσχας στη θέση του αποβιώσαντος προκατόχου του, πατριάρχη επί 18 χρόνια, Αλέξιου Β’.
Ως πνευματικός ηγέτης 100 εκατομμυρίων πιστών της παραδοσιακής και μεγαλύτερης θρησκείας της χώρας, που θεωρείται μέρος της «ιστορικής κληρονομιάς» της Ρωσίας βάσει του νόμου που ψηφίστηκε το 1997, ανέλαβε αυξημένα καθήκοντα τόσο εγχωρίως όσο και διεθνώς. Γνώστης του παγκόσμιου χριστιανικού τοπίου και έμπειρος στις διεθνείς επαφές, αξιοποιούσε τις γνωριμίες, άλλες φανερές και άλλες υπόγειες, που απέκτησε από τότε που ως νεαρός ιερέας και επίσκοπος πέρασε χρόνια ως εκπρόσωπος του Πατριάρχη Μόσχας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ) στη Γενεύη και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς για λογαριασμό της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Θεωρείται βάσιμα και στοιχειοθετημένα ότι υπήρξε πράκτορας της Κα Γκε Μπε σύμφωνα με μαρτυρίες υψηλόβαθμων αξιωματούχων που διέφυγαν από το πρώην σοβιετικό μπλοκ, καθώς και από πηγές εγγράφων στα αρχεία της ρωσικής μυστικής υπηρεσίας στη Μόσχα.
Με το κωδικό όνομα Μιχαΐλοφ του είχε ανατεθεί κομβικός ρόλος για την εμβάθυνση της διαφωνίας στους αντιδραστικούς εκκλησιαστικούς κύκλους, την παρενόχληση των προτεσταντικών «αιρέσεων» και την εξάπλωση της επιρροής της Ρωσίας στο ΠΣΕ. Με τέτοια προϋπηρεσία στην κατασκοπευτική δράση και τη ραδιούργο ίντριγκα, ήταν μάλλον άστοχη η ατάκα του Πάπα Φραγκίσκου με την οποία τον χαρακτήρισε «παπαδοπαίδι του Πούτιν». Ο Κύριλλος δεν είναι κανένας καντηλανάφτης που τον στρατολόγησε το δεσποτικό αφεντικό του Κρεμλίνου για να ανάβει λαμπάδες στη δόξα του. Είναι μια ισχυρή προσωπικότητα που όχι μόνο δεν υπέταξε την Εκκλησία στις πολιτικές Αρχές, αλλά τις επηρέασε τόσο βαθιά ώστε τις ανάγκασε να υιοθετήσουν τη δική της γλώσσα. Το όραμα του Ρώσου ποιμενάρχη να γίνει το Πατριαρχείο του η πολιτική έκφραση και η «ψυχή» της Ορθοδοξίας εξυπηρετείται από την προσήλωση στον Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, τον οποίο εγκωμιάζει μονίμως αμέσως μετά τις δημόσιες ευχαριστίες που απευθύνει προς τον Θεό.
Η επίθεση στον Βαρθολομαίο
Το 2019 ο Κύριλλος έκανε το ακραία παράτολμο βήμα να διακόψει την ευχαριστιακή κοινωνία από τη Ρωσική Εκκλησία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Αιτία ότι το Φανάρι παραχώρησε ανεξαρτησία στο κύριο σώμα των Ουκρανών ορθοδόξων, χορηγώντας Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας, εισακούοντας το αίτημα των πιστών της συγκεκριμένης χώρας να έχουν τη δική τους εκκλησία και «να μην υπάγονται, να μην εξαρτώνται και να μην καταδυναστεύονται από τη Μόσχα». Εξαλλος ο Κύριλλος στο γνωστό τσιφλικάδικο μοτίβο του με παρονομαστή ότι «δεν υπάρχει ανεξάρτητη χώρα με εξαρτημένη Εκκλησία», που προμήνυε όσα πένθιμα και καταστροφικά θα ακολουθούσαν στην Ουκρανία, επιτέθηκε στον Βαρθολομαίο.
Τον κατηγόρησε για «κίνηση διάσπασης της Ορθοδοξίας». Υπαινίχθηκε, ακόμη, χωρίς αποδείξεις, αλλά με την αβάντα του Λαβρόφ, ότι ο Βαρθολομαίος δέχτηκε έξωθεν ισχυρές δυτικές πιέσεις γι' αυτή την απόφασή του, για την οποία διατηρεί αρμοδίως το προνόμιο να χορηγήσει. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως απάντησε στον Κύριλλο τον Οκτώβριο του 2021 κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο της Αρχιεπισκοπής Αμερικής στη Νέα Υόρκη: «Θύμωσαν και έκοψαν την κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, έβγαλαν το όνομά μου από τα δίπτυχα και δεν με μνημονεύουν…, θα έλεγα σκασίλα μου». Ο οποίος συμπλήρωσε λέγοντας ότι «εμείς εξακολουθούμε και μνημονεύουμε τον Πατριάρχη Κύριλλο όπως παλαιότερα».
Η αλήθεια είναι ότι Βαρθολομαίος και Κύριλλος δεν διατηρούσαν καλές σχέσεις στο αξεδιάλυτο κουβάρι που είχε μπλέξει την Οικουμενική Ορθοδοξία με τις ενέργειές του ο δεύτερος. Στο πλαίσιο του νεο- βυζαντινού μεγαλοϊδεατισμού του -αν και στο Βυζάντιο οι ρόλοι Εκκλησίας και Κράτους ήταν πιο διακριτοί-, το Πατριαρχείο της Μόσχας επεδίωκε την αντικατάσταση των Ελλήνων επικεφαλής σε μητροπόλεις της Ευρώπης και κομβικών ιερατικών στελεχών στα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων από Ρώσους. Αποπειράτο να εγκαταστήσει ιδιοτελώς φιλορώσους μητροπολίτες στη Βόρεια και Ανατολική Ελλάδα. Αποσκοπούσε να ελέγξει εργαλειακά υπέρ των ρωσικών σκοπιμοτήτων τις 36 μητροπόλεις των Νέων Χωρών που υπάγονται πνευματικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά διοικητικά στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος.
Προσπαθούσε να στείλει ακόμη περισσότερους φιλικά διακείμενους προς τη Μόσχα ρωσόφωνους ή ρωσικής συνείδησης μοναχούς στο Αγιον Ορος, αν όχι να εγκαταστήσει στο Περιβόλι τη Παναγίας ακραίες ρωσικές εθνικιστικές ομάδες με διασυνδέσεις με πολιτικά και επιχειρηματικά πρόσωπα της πατρίδας του. Καθόλου τυχαία ο Βαρθολομαίος αποφάσισε να μην παραστεί στους πανηγυρικούς εορτασμούς της χιλιετηρίδας του ρωσικού μοναχισμού στη μοναστική πολιτεία της χερσονήσου του Αθω στα τέλη Μαΐου του 2016, όταν ο Κύριλλος έγινε δεκτός εκεί με κωδωνοκρουσίες και τιμές.
Στην ιστορική καστροπολιτεία της Μονής Παντελεήμονος, όπου μονάζουν και Ρώσοι και Ουκρανοί μοναχοί, κρατώντας στα χέρια του ένα μαύρο κομποσκοίνι με κόκκινες χάντρες επιβεβαίωσε ότι το συγκεκριμένο μοναστήρι αποτελεί σημείο αναφοράς για το Κρεμλίνο. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι το επισκέπτονται τακτικά με ελικόπτερα και ταχύπλοα, για κατ' ιδίαν συναντήσεις με τους γέροντες, ολιγάρχες και σπουδαία μέλη της ρωσικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ, τα οποία κατά καιρούς πραγματοποιούν σε αρμονία με το μοναδικό περιβάλλον ησυχασμού και συντονισμένα με την επουράνια πρόνοια, συνάξεις εν γνώσει μεν της ρωσικής πρεσβείας της Αθήνας, αλλά μακριά από κάθε δημοσιότητα. Διόλου συμπτωματικά ο Πούτιν είχε φτάσει την ίδια ημέρα με τον Κύριλλο επισήμως στην Αθήνα και ακολούθησε προσκυνηματικού χαρακτήρα επίσκεψή του στο Αβατον του Αγίου Ορους. Ο συμβολισμός της ταυτόχρονης άφιξής τους ήταν πρόδηλος.
Ο Κύριλλος, γνώστης της υπονομευτικής δουλειάς από παλιά, ανίχνευσε τις προθέσεις του πατέρα Εφραίμ, ηγούμενου της Μονής Βατοπεδίου, ώστε να ωφεληθεί το μοναστήρι από τη γενναιόδωρη ρωσική μεγαλοσύνη. Ο πανέξυπνος αρχιμανδρίτης Εφραίμ, με το χάρισμα της προνοητικότητας, αποδείχτηκε πρόθυμος να συνεισφέρει στο θεάρεστο έργο της Ρωσικής Εκκλησίας με τα ανάλογα ιερά ανταλλάγματα που δικαιούνταν το μοναστήρι του. Πραγματοποίησε μια περιοδεία σε όλη τη Ρωσία, σε 11 ρωσικές πόλεις από τη Μόσχα στο Νορίλσκ στον Αρκτικό κύκλο της Σιβηρίας και από εκεί έως το Βλαδιβοστόκ στις ακτές του Ειρηνικού, μεταφέροντας ή, καλύτερα, συνοδεύοντας από τον Αθωνα για πρώτη φορά στο εξωτερικό μετά από πάνω από 300 χρόνια τη θαυματουργή Τίμια Ζώνη της Παναγίας.
Η τουρνέ του ιερού κειμηλίου που εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στέφτηκε με εκθαμβωτική επιτυχία. Υποχρεωμένη η Ρωσική Εκκλησία αντέδρασε στη σύλληψη και προφυλάκιση του γέροντος Εφραίμ από τις ελληνικές Αρχές αμέσως μετά τη θριαμβευτική περιοδεία του στη Ρωσία. Αδιαφορώντας για τις αποφάσεις της δικαιοδοσίας της Ελληνικής Δικαιοσύνης, επισήμανε ότι η δικαστική διαδικασία είναι αστήρικτη και πολιτικά εξαρτημένη! Η ανταπόδοση εκ μέρους του Εφραίμ ήταν σχολαστικά ευσυνείδητη στην τιμή που του έκαναν να τον ανακηρύξουν προκαταβολικά αθώο. Δεν είναι, όμως, το μόνο Αγιορείτικο μοναστήρι που διάκειται, παρά τις κτηνωδίες των ρωσικών στρατευμάτων, ευνοϊκά υπέρ της εισβολής.
Οι μονές Καρακάλου και Φιλοθέου εκτιμάται ότι τάσσονται ανυπερθέτως με τον Πούτιν, λειτουργώντας θρασύτατα ως εντολοδόχοι του. Η τελευταία μονή θεωρείται δέσμια της οικονομικής αρωγής που της προσφέρει αυτοπροσώπως ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Μιχαήλ Μισούστιν και η οικογένειά του, η οποία καλύπτει σχεδόν το ένα τρίτο του κόστους των πολυδάπανων επισκευών και συντηρήσεών της. Τέλος, κεντρικό κτιριακό συγκρότημα της Μονής Εσφιγμένου που είναι κατειλημμένο εδώ και χρόνια από πιστά μέλη της «Εκκλησίας Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος, έχει καταγγελθεί από τον ηγούμενο της μονής, αρχιμανδρίτη Βαρθολομαίο, ότι Ρώσοι υπερεθνικιστές, ρατσιστές με ξυρισμένα κεφάλια, μπούκαραν σε αρχονταρίκι των καταληψιών με σημαία της αλλοτινής Ρωσικής Αυτοκρατορίας, με τον αντίστοιχο θυρεό του εθνοσήμου και την εικόνα του τσάρου.
Στην πραγματικότητα επρόκειτο για παρέλαση ρωσόφωνου καταληψία ρασοφόρου και της παρέας του από παρακμιακούς «ρωσόψυχους» νοσταλγούς περασμένων μεγαλείων με φθαρμένα λάβαρα. Τίποτε, όμως, δεν μειώνει το ανεξέλεγκτο εύρος της διείσδυσης της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής στο Αγιον Ορος. Το ρωσικό εθνικιστικό κίνημα «40 σαραντάρια», η ομάδα «Λύκοι της Νύχτας», οι ένστολοι Κοζάκοι πολιτοφύλακες εμφανίζονται ποζάροντας εκεί κάθε τόσο, ευλογούμενοι από τον Ρώσο Πατριάρχη, για να καταστήσουν, αποθρασυνόμενοι, ορατό πως μέρος της Αθωνικής Πολιτείας αποτελεί τμήμα μια μικρής άκρης της Ρωσίας στη Μεσόγειο.
Γεγονός που πυροδοτεί μια εύφλεκτη διαμάχη μεταξύ Μόσχας και Φαναρίου, καθώς η Ρωσία επιθυμεί να χρησιμοποιήσει το Αγιον Ορος ως δούρειο ίππο για να υπονομεύσει την Ε.Ε. Η επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Αθωνική Πολιτεία το τριήμερο 27-28-29 Μαΐου αναμένεται να δρομολογήσει παρεμβάσεις προστασίας και ελέγχου της αγιορείτικης μοναστικής κοινότητας από τις δόλιες ενέργειες του ρωσικού καθεστώτος.
Πιο φανατικός και από το Κρεμλίνο
Κρίνεται, πάντως, πως το φιτίλι της πυρκαγιάς το έχει ανάψει ο ίδιος ο 16ος Πατριάρχης Μόσχας, ο οποίος και με τις πλάτες του Κρεμλίνου εμφανίζεται ως φύλακας της αποστολικής και αγιοπατερικής παράδοσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, γεγονός που ενοχλεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Παρ’ όλα αυτά, ο προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας συνεχίζει το παράφωνο βιολί του.
Με χρυσοκέντητα άμφια, λευκά μαλλιά, λευκή γενειάδα και ομόχρωμο καλυμμαύχι, το λεγόμενο «κράνος της σωτηρίας», με πλευρικά πτερύγια και σταυροβελονιά στην προμετωπίδα του άλλοτε τον δικέφαλο αετό και άλλοτε τις εικόνες των Αρχαγγέλων, ο 76χρονος Κύριλλος διανθίζει τον παρηγορητικό προς το ποίμνιό του λόγο με φράσεις περί της πίστης, τον θρίαμβο της ζωής, την καλοσύνη, τη δικαιοσύνη και την ειρήνη. Ωστόσο, σε όλη τη μέχρι τώρα θητεία του δεν έχει εγείρει καν ένα ερώτημα από άμβωνος για τις στρατιωτικές επεμβάσεις στη Γεωργία, στο Αζερμπαϊτζάν, στην Κριμαία και σήμερα στην Ουκρανία. Πόσο μάλλον δεν τις έχει ποτέ, ρητορικά έστω, καταδικάσει.
Εδώ δεν φιλοτιμήθηκε να τελέσει ένα μνημόσυνο εις μνήμην των νεκρών Ρώσων φαντάρων που έχασαν τη ζωή τους στις στρατιωτικές επιχειρήσεις που διέταξε ο Πούτιν. Επιδοκιμάζοντας τη σύρραξη μεταξύ ομοδόξων στην Ουκρανία, κουνάει δήθεν το θυμιατό υπέρ της ευλογίας των χριστιανικών αξιών. Στην πραγματικότητα καίει ξεδιάντροπα το δυσώδες λιβάνι της ρωσικής προπαγάνδας. Προφανώς υπό τη ρασοφόρο ιδιότητά του θα τον κρίνει ο Θεός, αν δεν συρθεί δεμένος σε διεθνές δικαστήριο για να καθίσει στο εδώλιο πλάι στον Πούτιν, με τη συντριπτική εις βάρος του κατηγορία της συμμετοχής σε εγκλήματα πολέμου.
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσίευση σχολίου